Aloja Vera Kroz Vekove

Aloja je prava medicinska riznica o cijim su se lekovitim mocima prenosila iskustva vekovima, s kolena na koleno. Ova cudotvorna biljka se spominje jos u Starom zavetu 6000 godina pre Hrista. Recepture sa alojom pronadjene su i na mesopotamskim glinenim tablicama 2200. godine p.n.e. koje su nadjene u gradu Nipuru. Pisani opis lekovitih svojstava Aloe Vere je pronadjen u starom Egiptu izmedju kolena jedne mumije na papirusu iz 1550. godine p.n.e. Ova biljka je preneta u Aziju 400. godina p.n.e.

Grcki lekar Celsius je aloju uveo u zapadnu medicine 50. godina p.n.e. Zapisi koji poticu iz ovih vremena spominju aloju kao svestranu “cudesnu biljku”. Kao kraljevsku I svetu biljku postovali su je i sa velikim uspehom koristili faraoni, Indijanci, Kinezi, Japanci, ajurveda lekari, kao i mnogi narodi i plemena, zatim Indira Gandi, Napoleon, Aleksandar Veliki, Kristofer Kolumbo, Hipokrat I druge poznate licnosti u istoriji.

Prvi detaljan opis ove biljke dao je cuveni Dioscorides u period od 41. do 68. godine nase ere. Tada je pisao o ovoj biljci da donosi miran san, da cisti stomak, da leci opekotine, genitalne upale, sluzokozu, da je dobra za lecenje suge, hemoroida, modrica, da zaustavlja opadanje kose, bolove u usnoj duplji, kao i krvarenje kod rana, da leci angina, bolesti oka i usne duplje.

Plinije Stariji (od 23-79 godine n.e.), rimski doktor, potvrdio je Dioskoridosove zakljucke i utvrdio da aloja leci rane od lepre. Aloja kasnije oko 200. godine n.e. postaje vrlo znacajna u medicine Starog Rima. Koristili su je doktori kao sto su Galen, Antyllus, Aretaces, kao i mnogi drugi zapadnoevropski doktori.

Prema dostupnim podacima, aloja pocinje da se koristi u Kini negde izmedju 700. i 800. godine n.e., narocito za lecenje oboljenja koze, upale sinusa, groznice i grceva kod dece.

Oko 900. Godine n.e. arapski filozof, inzinjer I doktor AL-Kindi tvrdi da je aloja vrlo efikasna u lecenju inflamatornih tegoba, cira na oku, melanholije i drugih medicinskih problema, kao i da se u Iranu koristila kao purgativ, a u Egiptu za ciscenje digestivnog trakta i za detoksikaciju celog organizma.

Izmedju 10. i 13. veka biljka Aloe je opste prihvaceno sredstvo za lecenje sirom Evrope.

Od 13. do 15. veka Aloe Vera ulazi i u Englesku medicinu i koristi se kao purgativ, za lecenje spoljnih rana i bolesti. Spanski konkviskadori i misionari donose aloju u Novi svet u 15. i 16. veku. Sadjena je oko katolickih misija, a misionari i domorci su je siroko primenjivali kao univerzalno sredstvo za lecenje, na Karipskim ostrvima, u Centralnoj i Juznoj Americi.

Godine 1720. naucnik Carl Von Linne po prvi put je upotrebio naziv Aloe Vera za ovu biljku, koja je danas poznata kao Aloe Barbadensis Miller (po botanicaru Milleru). Do 19. veka je objavljeno na stotine radova gde doktori i laici sirom sveta opisuju mnogobrojna lekovita svojstva Aloe Vere. U Americi je 1820. godine zvanicno prihvacena kao purgativ i kao sredstvo za zastitu koze.

Na Floridi je 1912. godine osnovana prva komercijalna plantaza Aloe Vere. Aloja se koristi za lecenje rana izazvanih radijacijom, kao i za lecenje cireva na kozi, opekotina, dermatitis i drugih povreda bolesti koze.

- Hipokrat je pisao o ovoj biljci kako leci tumor, stimulise rast kose, lezi dizenteriju i pomaze kod stomacnih tegoba.

- Paracelsus: Zlatne kapi iz aloje lece trovanje krvi i opekotine.

- Avicenna: Aloja je sredstvo za lecenje rana, protivotrov, eliksir zivota.

- Glavni hirurg Napoleona je ovom biljkom lecio povrede ranjenicima.

- Iz antickih vremena na vazama Egipta se dobro vide crtezi koji prikazuju aloju.

- Faraoni su verovali u mo cove biljke kao eliksira za dug zivot.

- Kleopatra je bila veoma zahvalna ovoj biljci, jer je njena lepota i neodoljivo zracenje iz oka poticalo od Aloe gela. Oko piramida i duz puteva bila je sadjena ova biljka.

- U Novom zavetu (Jevandjelje po Jovanu, glava 19. stih 39 i 40) pise das u telo Isusa Hrista namazali balzamom od aloje i mirte (oko 100 litara).

- Atharva – veda i Ajurveda lekari su ovu biljku najvise drzali u tajnosti.

- Kod Indijanaca ova biljka spada medju 16 najcenjenijih svetih biljaka. Jivari su nazivali ovu biljku “nebeski lek”. Naima Indijanci su je koristili kod raznih povreda i rana, ujeda zmije, glavobolje.

- Maja devojke su mazale lice sokom od aloje, da bi bile lepse.

- Za kineskog cara, trnje ove boljke je predstavljalo “nokte Bozijeg carstva”. Kineski lekari su trnje koristili za akupunkturu.

- Japanci su ovu biljku nazivali “kraljevskom biljkom”. Samuraji su mazali telo alojom pre pocetka svakog obracuna, da bi bili neranjivi.

- Kod Grka, biljka aloja simbolizuje lepotu, strpljenje, srecu i zdravlje.

- Aleksandar Veliki je 330. godine pre Hrista u Palestini zadobio po zivot opasnu ranu od strele, koja se zagnojila. Jedan pop je sa biljkom Aloe izlecio vrlo brzo ranu. Iz tog razloga su kasnije Aristotel i Aleksandar Veliki odlucili da osvoje ostrvo Sokotra “u Indijskom okeanu” gde je ova biljka najvise uspevala.

- Cristofer Columbo: postoje cetiri biljke koje su u zivotu neophodne coveku: psenica, grozdje, maslina i aloja. Prva hrani, druga usrecuje srce, treca uspostavlja harmoniju, a cetvrta leci: Nikad nije kretao na put bez Aloe Vere.

- Francois – Vinsent Raspali (francuski hemicar, Carpentras 1794 - 1878): vec 20 godina lecim svoje pacijente Aloe Vero mi mogu da konstatujem das u mnoge bolesti nestale pred mojim ocima. U pismu je napisao: Voleli bi ste da zivite dugo kao Noe? Koristite Aloe.

- Mahathma Gandhi (pismo Rolandu Romainu-u): “Pitas me o tajni te snage koja me je drzala za vreme dugotrajnih postova? Moja snazna vera u Boga, jednostavan zivot, i biljka Aloe koju sam upoznao krajem XIX veka kad sam bio u Africi.”

- Danasnja kineska medicina koristi Aloe gel za lecenje arterioskleroze.

- 1969. godine, astronauti koji su sleteli na Mesec, nosili su sa sobom u svemirskom brodu i kremu od biljke Aloe.

Prvi rad savremene medicine o aloji objavio je u Americi Dr. C. E. Collins 1934. godine. On raspisuje primenu ove biljke, tj. njenog lista, u lecenju radijacijskog dermatitis na celu jedne tridesetjednogodisnje zene. Aloja je izlecila dermatitis za otprilike 3 meseca, kozi je vratila normalan izgled i boju, bez tragova i oziljaka. Collins i njegov sin su aloju primenili na 50 pacijenata koji su imali rane prouzrokovane radijacijom, opekotine, cireve i dermatitis. Svi pacijenti su uspesno izleceni.

- Od 1936. do 1939. godine u iste svrhe aloju koriste Dr Carrol S. Wright (Philadelphia), Dr Adolf B. Loveman (Louisville), Dr Archi Fine (Cincinnati), Dr Samuel Brown (Cincinnati) i Dr Frederick B. Mandeville (Richmond). Svi daju nalaze da aloja leci opekotine od radijacije, cireve i dermatitis.

- Izmedju 1940. i 1941. godine T. Rowe, B. K. Lovell i Lloyd M. Parks su zakljucili da aloja leci opekotine mnogo brze od bilo kog poznatog leka. Ispitivanjem sastava ove biljke otkrili su manozu u testiranim uzorcima.

- Doktor V. P. Filatov iz Rusije je 1945. godine otkrio da je aloja izuzetno efikasna u lecenju koznih bolesti koje izazivaju paraziti, kao i kod raznih vrsta plucnih oboljenja.

- R. Y. Gottschall je 1950. godine dokazao da Aloe Vera leci tuberkulozu, tj. ubija Tubercle Bacilli.

- Od 1956. do 1957. godine, N. Nordvinov i B. Rostotsky iz Rusije su utvrdili da aloja stiti kozu od radijacijskih opekotina, znacajno poboljsava teksturu koze, eliminise susenje koze, svrab, ekcem, psorijazu, neurodermatitis i druga oboljenja koze, ukljucujuci i rak koze.

- U isto vreme su S. Levenson i K. Somova iz Rusije koristili aloju za lecenje paradentoze i periodontalnih oboljenja. Kod 150 pacijenata je ubrizgan ekstrat aloje u leziste svakog obolelog zuba. U potpunosti je doslo do izlecenja kod vecine, ako ne i kod svih pacijenata. Ispitivanje zakljucuje da je aloja biostimulator.

- Food and Drug Administration (FDA) je 1959. godine zvanicno potvrdila da krema od aloje regenerise celije koze, uklanja oziljke i pomaze regeneraciju prirodne boje koze i to bez toksicnog dejstva.

- Julian J. Blitz, James W. Smith i Jack R. Gerard su 1963. godine koristili aloju u lecenju 18 pacijenata obolelih od cira na zelucu. Svi pacijenti su pre bili leceni dugotranom konvencionalnom terapijom, sa malim ili nikakvim rezultatima. Svakom pacijentu je davana svakodnevno Aloe Vera emulzija oralno. Nalazi govore da je 17 od 18 pacijenata u potpunosti izleceno od ove bolesti. Osamnaesti pacijent je napustio lecenje posle primljene prve doze aloje.

- Dr Eugen Zimmerman je 1969. godine prikazao obimnu atudiju o primeni Aloe Vere u stomatologiji i njenoj sposobnosti da ubija ili kontrolise razlicite mikroorganizme ukljucujuci: Staphylococcus Aureus, Streptococcus Viridaus, Candida Albicans, Corynebacterium Xerosis … Istrazivanje zakljucuje da Aloe Vera ima snazno anti-inflamatorno dejstvo id a unistava sirok spektar mikroorganizama.

- Godine 1973. u Kairu, u Egiptu, doktori M. El Zawahry, M. Rashad Hegazy i M. Helal, koriste aloju za uspesno i izrazito efikasno izlecenje sledecih koznih bolesti: seborrhea, acne, alopecia i opadanje kose.

- Godine 1975. Robert B. Northway iznosi da biljka deluje na prstenasti lisaj, kozne alergije, abces, pege, gljivicne infekcije, dermatitis, oderotine, ciste, kod zivotinja.

- Dr G. R. Waller sa Univerziteta drzave Oklahoma (US) objavljuje 1978. gdine da Aloe sadrzi sirok spektar slobodnih amino kiselina, polisaharida i total saharida, sterola (uglavnom B-sitosterol), kao i lupeol. B-sitosterol ima snazno antiinflamatorno dejstvo, kao i protiv holesterola. Lupeol ima snazno analgetsko i antibakterijsko dejstvo.

- Godine 1980. Dr Bill Wolfe dokazuje da Aloe vera brzo oslobadja od bola, potistenosti, razdrazljivosti, nadutosti i da je vrlo efikasna u lecenju herpesa.

- Iste godine John Heggars iz Chicago Burn Center pokazuje sposobnost Aloe Vere da leci opekotine treceg stepena i promrzline sest puta brze od priznatog savremenog medicinskog lecenja. Istrazivanje zakljucuje das u efekti izlecenja postignuti zahvaljujuci steroidima i salicilnoj kiselini. Aloe Vera takodje uklanja oziljke, vraca normalnu boju kozi i omogucava ponovni rast kose na spaljenoj povrsini. Takodje se kaze da aloe ima mnogo jace dejstvo u sprecavanju ili kontrolisanju infekcija od Silver Sulfadiazina.

- Godine 1985. Dr Bill Mc Analy izdvojio je polisaharid Carrysin, koji sadrzi molekulu Acemannan koja je antiviralnog dejstva. Carrysin povecava imunitet, a proteinski omotac sirusa SIDE trajno unistava, pa tako ne moze da napadne T4 celije (1987 “Clinical Research”). FDA je dozvolio Carryngton laboratoriji da u tu svrhu moze ispitivati dejstvo aloje na ljudima.

- 1989. godine ispitivanja iz Okinave (Japan), potvrdjuju da aloja sadrzi najmanje tri antitumorna sastojka – emodin, manoza i lecitin, kao i da kontrolise razvoj karcinom pluca, da daje pozitivne rezultate u lecenju leukemije i sarkoma i da sprecava razvoj tumora.

- IASC je potvrdio 1994. godine da vecina kozmetickih preparata koji se deklarisu da sadrze Aloe Veru, ne sadrzi vise od 2% Aloe Vere. Vecina strucnjaka se slaze da je neophodno da kozmeticki proizvod sadrzi najmanje 25-40% Aloe Vere, da bi preparat imao u tom smislu zeljeno dejstvo.

Do danas, mnogi naucnici i doktori ispitivali su dejstvo Aloe Vere, kako eksperimentalno na zivotinjama, tako i primenom u lecenju ljudi. Rezultati do kojih su dosli su zadivljujuci i ohrabrujuci, buduci da ova biljka pomaze i koj najtezih, cesto neizlecivih bolesti.

aloja vera aloja vera gel aloja vera proizvodi aloja vera zuta boca aloja vera zuti gel aloja vera biljka aloja vera lekovitost aloja vera lekovita biljka Aloja Vera Kroz Vekove aloja vera istorijat aloe vera